umutsuzluklar ve kalp kırıklıkları..

tam 2 gün önce biri öyle bi kalbimi kırdıki kalbimin dağılan parçalarını toplayamıyorum her toplamak için eğildiğimde kalbimi kanatıyo sanki her parça.. ve her başımı kaldırdığımda onu görüyorum görmemezlikten gelmeye çalışıyorum ama o kendini göstermek için çaba harcıyo sanki..Ve her seferinde kırılıp inciliyorum artık yeter ne kırılmak istiyorum ne incilmek.. sadece baskalrını kırmak veya incitmek ister buluyorum kendimi ve bununda acısı daha büyük oluyo her seferinde.Sürekli sorular sorar oldum kendime ben bunu hakedicek naptım?niye ben?neden üzülen ben niye karşı taraf değil? gibi sorular..ne bu soruların cevabını bulabiliyorum nede anlam verebiliyorum bu olanlara..Ya tekrar kalbimi kırmak istiyo ya onu unutmamı istiyo yada benden intikam almak istiyo bununda cevabını bilmiyorum tek bildiğim öyle bi gururumu kırdı ki geri toplanması imkansız..Toplayabilrmyim? belki zamanla ama ne onla ne bi başkasıyla bunu sadece kendim yapabilrim ama bunun içinde güc ihtiyacım var ve o bende bu sıralarda olmayan bişi.. geri gücümü nasıl kazanıcam peki?bazen düşünüyorum acaba daha önceden yaptıklarımın karşılığımı bu diye yada kırdığım üzdüğüm insanların bedduasımı diye.. Olabilr belki onların yüzünden bunları yaşıyorum kim bilir* ama bunların suclusu ne onlar nede bi baskası suclu sadece benim ve cezamı cekiyorum ama daha ne kadar yaptıklarımn cezasını cekicem?bitmiycekmi hiç bi zaman?birinin bütün bu sorularıma cevap vermesi gerek belkide gücümü ve kalbimin dağılan parçalarını toplıyabilmem için ama kim? Sen mi? pek sanmıyorum bundan sonra ne kalbimi kırabiliceksin ne de toplıyabilceksin...